พอร์ซเลนปั้นรัก

ช้อนย่อมต้องคู่กับส้อมฉันท์ใด ร้องเท้าข้างขวาย่อมต้องคู่กับข้างซ้ายฉันท์นั้น
กุหลาบสีพีชคือความสนิทสนมชิดใกล้อยากอยู่ร่วมกัน ทิวลิปสีขาวคือการให้อภัย
ดอกฟอร์เก็ตมีน็อตเปรียบเหมือนความรักที่ไม่มีสิ้นสุดและคอยย้ำเตือนให้ระลึกถึงกันและกัน
รอการให้อภัยจากร้องเท้าข้างซ้ายอยู่นะ
-----------------------------------------------
"พี่อยากให้เราหมั้นกันไว้ก่อนที่พูจะเดินทางไปเรียนต่อได้ไหม" ปวีร์พรูลมหายใจออกมา
ชายหนุ่มรู้สึกโล่งใจที่ได้พูดออกไปนัยน์ตาคมสบตามมองหญิงสาวไม่วางตาหัวใจเต้นระทึกรอลุ้นคำตอบรับ
"เอ่อคือ" หญิงสาวตกตะลึงกับคำขอนัยน์ตากลมโตเบิกกว้างไม่รู้ว่าจะตอบรับอย่างไรดี
"พูไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับพี่เหรอ" ความรู้สึกผิดหวังแล่นเข้ามาจับที่หัวใจหรือที่ผ่านมาเขาคิดไปเองข้างเดียว
-----------------------------------------------
**เรื่องราวของหญิงสาวที่มีความมุ่งมั่นหลงใหลงานปั้นสุดจิตสุดใจจึงเลือกเดินตามความฝันของตัวเอง
**เรื่องนี้เป็นนิยายรัก เป็นนิยายฟีลกู๊ดค่ะ
**ฝากเรื่องแรกของบลูม Bloom ไว้ในหัวใจนักอ่านด้วยนะคะ
**อ่านแล้วชอบกดให้หัวใจคุณปวีร์กับน้องพูด้วยนะคะ